ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ Αναπληρωτών Εκπαιδευτικών Ειδικοτήτων: Πέμπτη 15/6, 17:00, ΕΜΠΡΟΣ

Κάλεσμα σε συσπείρωση και αυτοοργάνωση

Συνέλευση Πέμπτη 15/6-17:00

στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ

(Ρήγα Παλαμήδη 2, Ψυρρή)

Πλησιάζοντας για ακόμα μία σχολική χρονιά προς την απόλυσή μας, και έχοντας ήδη βιώσει ως αναπληρωτές εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων την ολοένα και πιο βίαιη αβεβαιότητα για το εργασιακό μας μέλλον στο δημόσιο σχολείο, απευθύνουμε και πάλι κάλεσμα συσπείρωσης και αυτοοργάνωσης. Όλες οι νεοφιλελεύθερες, βαθιά αντιδραστικές και αντιεκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις του υπουργείου παιδείας: Υ.Α για τον “ενιαίο” τύπο ολοήμερου δημοτικού σχολείου, τα νηπιαγωγεία, την ΕΑΕ, τα ΕΠΑΛ, τους περιορισμούς στην επιλογή β’ ξένης γλώσσας και τις μετακινήσεις από τη μία βαθμίδα εκπαίδευσης στην άλλη για συμπλήρωση ωραρίου, μας έφεραν αντιμέτωπους με την επιδείνωση των εργασιακών όρων για όσους από εμάς τελικά δουλέψαμε, αλλά και για τους μόνιμους συναδέλφους μας. Μετρώντας χιλιάδες απολυμένους συναδέλφους όλων των ειδικοτήτων σε Π.Ε και Δ.Ε, δε μπορούμε να εθελοτυφλούμε μπροστά στην επίθεση που δέχεται το δημόσιο σχολείο, οι μαθητές μας και εμείς ως μόνιμα ελαστικά εργαζόμενοι με τον φόβο της μόνιμης πια ανεργίας για πολλούς από εμάς.

Δεν ήταν δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι η μείωση των διδακτικών ωρών στην Π.Ε, οι προϋποθέσεις για την εγγραφή μαθητών στο ολοήμερο πρόγραμμα και η κατάργηση του υπεύθυνου δασκάλου ολοήμερου, σε συνδυασμό με την παγίωση του καθεστώτος των β’ αναθέσεων για τα μαθήματα των ειδικοτήτων είχε ως στόχο τις περικοπές στις προσλήψεις αναπληρωτών (ειδικοτήτων και δασκάλων) και τον σταδιακό αφανισμό των εκπαιδευτικών ειδικοτήτων, αφού το υπουργείο ξέρει πολύ καλά ότι οι ελάχιστοι μόνιμοι συνάδελφοι ειδικοτήτων στα σχολεία σε καμία περίπτωση δεν επαρκούν για να καλύψουν τα χιλιάδες κενά. Η πρακτική των β’ αναθέσεων -ακολουθώντας την πεπατημένη της ΔΕ- εντέχνως συμπεριλήφθηκε στην ΥΑ ώστε να εξυπηρετήσει βραχυπρόθεσμα τις απολύσεις αναπληρωτών εκπαιδευτικών ειδικοτήτων (όπως ακριβώς συνέβη φέτος) και μακροπρόθεσμα την οριστική έξοδό μας από την Π.Ε. Οι μηδενικοί διορισμοί που έχουν υπογράψει μέχρι το 2019 -ακόμα και καθ υπέρβαση των δημοσιονομικών περιορισμών που επικαλούνται- σε συνδυασμό με όσα επιβάλλει το 4ο μνημόνιο για την δημόσια εκπαίδευση είναι σε απόλυτη ευθυγράμμιση με την έκθεση του ΟΟΣΑ: αύξηση διδακτικού ωραρίου / ομαδοποιήσεις ειδικοτήτων / συγχωνεύσεις / αυτοαξιολόγηση-αξιολόγηση, και δεν αφήνουν κανένα περιθώριο εφησυχασμού για τα σχέδια τους και τις επιπτώσεις τους ως προς τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών και τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών.

Με τις ελαστικές σχέσεις εργασίας να παγιώνονται στο δημόσιο σχολείο, το μεγαλύτερο μέρος των προσλήψεων αναπληρωτών να πραγματοποιείται μέσω ΕΣΠΑ , την αδιοριστία να αποτελεί πλέον κυνική ομολογία του υπουργείου και την πολυδιάσπαση να τροφοδοτείται όλο και περισσότερο για να καμφθούν οι όποιες φωνές συλλογικής αντίστασης, το εκπαιδευτικό κίνημα δεν φαίνεται δυστυχώς να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει την γενικευμένη επίθεση απέναντι στο δημόσιο σχολείο, τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς.

Οι εθιμικές κορώνες των «αγωνιστικών» σωματείων-παρατάξεων όταν πλησιάζουν οι εκλογές για τους αντιπροσώπους στα συνέδρια ΔΟΕ/ΟΛΜΕ πλέον δεν μπορούν να κρύψουν τις ευθύνες τους για την κατάσταση. Ξέρουμε ότι τα «επαναστατικά» πλαίσια και τα «προωθημένα» αιτήματα θα ξεχαστούν την επόμενη των εκλογών. Όσοι, όμως, έχουμε μνήμη δεν μπορούμε παρά να εξοργιζόμαστε. Όταν προέκυψε το ζήτημα των αναθέσεων, θέσαμε εξαρχής ως στόχο την μαχητική από τα κάτω πίεση στη ΔΟΕ για να κηρύξει συνεχείς απεργίες. Στις γενικές συνελεύσεις των σωματείων πέρυσι τέτοια εποχή, στις συνελεύσεις του Συντονιστικού Αναπληρωτών – του οποίου υπήρξαμε μέλη – η πλειονότητα των μελών που ανήκουν στις Παρεμβάσεις επίμονα προσπαθούσαν να υποβαθμίσουν τη σοβαρότητα της Υ.Α. Φίλη και του «νέου ολοήμερου δημοτικού σχολείου», λέγοντας ότι δεν τίθεται θέμα β’ αναθέσεων, υπονοώντας ότι δεν αναγνωρίζουν καν την α’ ανάθεση, την αποκλειστική δηλαδή διδασκαλία των μαθημάτων ειδικοτήτων από τους αντίστοιχους εκπαιδευτικούς, παραπέμποντας μας μάλιστα στα “παλαιού τύπου” δημοτικά σχολεία (μη ΕΑΕΠ). Η ξεκάθαρα αντισυναδελφική και αντικινηματική τους στάση έφτασε στο αποκορύφωμά της όταν με πρωτοστάτες συνδικαλιστικά στελέχη τους στο ΔΣ της ΔΟΕ έκαναν τα πάντα για να σαμποτάρουν την κατάληψη στα γραφεία της ΔΟΕ στα τέλη Μαΐου του 2016. Oι ίδιοι συνδικαλιστές προσπάθησαν να μας φιμώσουν ακόμα και ενώπιον της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας. Παρόμοια είναι η στάση και λοιπών παρατάξεων (ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥ, ΕΡΑ, ΠΑΜΕ), οι οποίες με φαρισαϊκό τρόπο θυμούνται τις ειδικότητες κάθε φορά που πλησιάζουν οι εκλογές και βγάζουν κάποιες στάσεις εργασίας, ενώ όλο το υπόλοιπο διάστημα οι λέξεις «υπουργική απόφαση»/«αναθέσεις» είναι απαγορευμένες. Το ίδιο βέβαια πράττουν σχετικά με οποιοδήποτε άλλο θέμα που ανά διαστήματα προτάσσουν τελείως παραγοντίστικα (πχ ειδική αγωγή, διορισμοί, κλπ). Η υποκρισία τους είναι τέτοια που στο συνέδριο της ΔΟΕ καταθέτουν και ψηφίζουν μαζί με την καθεστωτική πλειοψηφία της ΔΑΚΕ απεργιακή «κλιμάκωση» από Σεπτέμβριο, η οποία ξεχνιέται σε χρόνο ρεκόρ.

Το Σεπτέμβριο του 2016, και ενώ το υπουργείο είχε ήδη στείλει πραξικοπηματικές εγκυκλίους να γίνουν άμεσα ΠΥΣΠΕ που θα επικύρωναν τα κενά με βάση τις αναθέσεις, η «αγωνιστική» τους πρόταση ήταν τα δήθεν μπλοκαρίσματα (των ΠΥΣΠΕ). Σε αυτά, επικεντρώνονταν στις μη μετακινήσεις μονίμων δασκάλων, και πίεζαν εμμέσως πλην σαφώς για τη μη πρόσληψη αναπληρωτών ειδικοτήτων, που οδηγούσε μοιραία και στη χειροτέρευση των εργασιακών συνθηκών όλων των εκπαιδευτικών Π.Ε., από τη στιγμή που τα συνολικά κενά είχαν υπολογιστεί – εν γνώσει των παρατάξεων – με βάση την Υ.Α. Στην ουσία συνυπέγραψαν με τους διευθυντές εκπαίδευσης τις απολύσεις αναπληρωτών ειδικοτήτων και δασκάλων. Εξίσου βέβαια εξευτελιστική υπήρξε και η στάση της ΔΟΕ, που θυμήθηκε να στείλει την τελευταία μέρα, πριν την συνεδρίαση των συλλόγων, πρακτικό στο οποίο καλούσε δήθεν τους συλλόγους διδασκόντων να μην κάνουν την κατανομή ωρών σύμφωνα με την Υ.Α. Φίλη.

Η επίμονη άρνηση των σωματείων να προκηρύξουν απεργίες, και το καθεστώς omertá που προσπάθησαν να επιβάλλουν σχετικά με την Υ.Α. Φίλη, το νέο ολοήμερο και τις αναθέσεις μαθημάτων, αποτελεί ξεκάθαρη ευθυγράμμισή τους με την κυβερνητική πολιτική. Η άρνησή τους να χρησιμοποιήσουν τον όρο «ανάθεση», και η κατηγορία τους προς εμάς ότι σηκώνοντας αυτό το θέμα λειτουργούσαμε συντεχνιακά και διασπαστικά, ισούται με αποδοχή των απολύσεων. Δεν τους ενδιέφερε η συνολική εναντίωση στην Υ.Α., κάτι που αποδεικνύεται από το γεγονός ότι κινητοποιήθηκαν μόνο για τη μη μετακίνηση των μόνιμων. Οι «νίκες» που πέτυχαν ήταν στην ουσία η νίκη και εδραίωση της πολιτικής του Υπουργείου.

Γιατί όμως μας ξεπούλησαν; Η απάντηση βρίσκεται στην πολιτική και συνδικαλιστική λογική τους, η οποία δεν διαφέρει παρά ελάχιστα με αυτή των καθεστωτικών ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ-ΣΥΝΕΚ. Η συντεχνιακή εξυπηρέτηση του κυρίαρχου στρώματος που αιμοδοτεί με ψήφους και οικονομικές συνδρομές τα σωματεία και την ομοσπονδία, δηλαδή των μόνιμων ΠΕ70, η αναπαραγωγή συντηρητικών ιδεολογημάτων σχετικά με την ύπαρξη άλλων εκπαιδευτικών στα σχολεία και η συμβολή στον κοινωνικό αυτοματισμό, όπως και τα ρουσφέτια μέσω των ΠΥΣΠΕ και των συνδικαλιστών ώστε να εξυπηρετηθεί ατομικά ο καθένας, είναι κτήμα και των «ταξικών-αγωνιστικών» παρατάξεων, και γι’ αυτό το λόγο δεν διανοήθηκαν να αρθρώσουν λόγο ενάντια στην Υπουργική Απόφαση, και να πάνε κόντρα στη γραφειοκρατική δομή της ΔΟΕ.

Που οδήγησε η συντεχνιακή και καιροσκοπική τακτική τους; Επέτρεψε στο Υπουργείο να πλασάρει την εικόνα των ίδιων –ή και αυξημένων– προσλήψεων, τη στιγμή που έγιναν απολύσεις. Με το ξεκάθαρο ξεπούλημα των ειδικοτήτων από τη ΔΟΕ και τα σωματεία, δεν μπήκε φραγμός ούτε στις άδικες τοποθετήσεις όπως αυτές έγιναν με βάση τα «πειραγμένα» κενά, και φυσικά δεν έγινε καμία μαζική κινητοποίηση για να σπάσει όλο αυτό το κλίμα σιωπής. Φτάσαμε στο σημείο οι προσλήψεις σε συγκεκριμένες περιοχές να είναι πολύ λιγότερες ακόμα και σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια (ΕΑΕΠ), και μάλιστα επιχειρήθηκε με αυταρχισμό από διευθυντές εκπαίδευσης και σχολείων, ακόμα και οι λίγοι συνάδελφοι που τελικά προσελήφθησαν, ακόμα και με μειωμένο ωράριο, να τοποθετηθούν μόνο στο ολοήμερο πρόγραμμα αφήνοντας “ελεύθερες” τις ώρες του πρωινού ωραρίου για β’ ανάθεση!!! Κάποιοι λοιπόν όχι μόνο εφάρμοσαν με ζήλο την ΥΑ, αλλά την πήγαν και ένα βήμα παραπέρα. Που ήταν αλήθεια οι αιρετοί των “αγωνιστικών” παρατάξεων να μπλοκάρουν έστω τις αδικίες στις τοποθετήσεις των εκπαιδευτικών ειδικοτήτων; Γιατί δεν δεσμεύτηκαν από τις αποφάσεις του συνεδρίου της ΔΟΕ που είχε προηγηθεί και για το οποίο και τώρα μας καλούν να τους ψηφίσουμε για να υπερασπιστούν δήθεν τα δίκαια αιτήματά μας;

Τα σωματεία-σφραγίδες/μαγαζιά των παρατάξεων έχουν οδηγήσει στην ανάθεση των αγώνων στα Διοικητικά Συμβούλια, τα μέλη των οποίων δίνουν κάθε φορά παράσταση στα γραφεία των διευθυντών εκπαίδευσης με τα αγωνιστικά τους ουρλιαχτά, ενώ την επόμενη στιγμή τα λένε φιλικά με αυτούς που εφαρμόζουν τις εντολές της κυβέρνησης και του Υπουργείου.

Για ποιους λόγους, όμως, συνέβησαν τα παραπάνω και τα μαθήματα ειδικοτήτων βρέθηκαν και αυτά στο στόχαστρο των περικοπών; Τί προσφέρουν στο δημόσιο σχολείο; Γιατί το υπουργείο και οι θιασώτες του τόσο λυσσαλέα σχεδιάζουν τον αφανισμό τους;

Η μουσική, τα εικαστικά, η θεατρική αγωγή, η γυμναστική, η πληροφορική και οι ξένες γλώσσες προσφέρουν στους μαθητές τη δυνατότητα ανάπτυξης δεξιοτήτων που δεν σχετίζονται αποκλειστικά με την συσσώρευση γνώσεων, την απομνημόνευση, την παπαγαλία. Δίνουν στα παιδιά χώρο να εκφραστούν, να δημιουργήσουν, να αλληλεπιδράσουν, να λειτουργήσουν σαν ομάδα και να φανταστούν έναν ομορφότερο και πιο ελεύθερο κόσμο στον αντίποδα των “βασικών” μαθημάτων, που το κάθε παιδί καλείται να αντεπεξέλθει σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον. Είναι, άλλωστε, επιστημονικά αποδεδειγμένη η ύπαρξη μορφών νοημοσύνης πέραν των “κλασσικών” (γλωσσική, μαθηματική), άρα είναι αυταπόδεικτη και η ανάγκη ύπαρξης ερεθισμάτων που να σχετίζονται με αυτά τα είδη νοημοσύνης για κάθε άνθρωπο, πόσω μάλλον για τα παιδιά. Η διδασκαλία των καλλιτεχνικών μαθημάτων προωθεί την ανάπτυξη των σχετικών δεξιοτήτων και ενισχύει την πνευματική, ψυχική, κινητική εξέλιξη και ωρίμανση των παιδιών. Η διδασκαλία αυτών των μαθημάτων μπορεί να γίνεται μόνο από εκπαιδευτικούς με τις κατάλληλες γνώσεις και σπουδές πάνω στα αντικείμενά τους και η καταδίκη της εξειδίκευσης αποτελεί αναχρονιστικό ιδεολόγημα. Η εξειδίκευση στη διδασκαλία των τεχνών (όπως και στην φυσική αγωγή, τις ξένες γλώσσες, την πληροφορική και την ειδική αγωγή) είναι απαραίτητη, δεδομένου ότι ο διδάσκων οφείλει να γνωρίζει καλά το αντικείμενό του, να έχει δουλέψει συστηματικά πάνω σ’ αυτό, προκειμένου να μπορεί να το μεταδώσει και να λύσει την όποια απορία του μαθητή. Οι επιδερμικές “επιμορφώσεις” που προσφέρει σαν εναλλακτική το υπουργείο προς τους δασκάλους μπορεί να αποβούν ακόμα και επικίνδυνες για τους μαθητές. Αυτοί που προτάσσουν δήθεν παιδαγωγικά επιχειρήματα, θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι τα Εικαστικά δεν είναι φωτοτυπία για χρωμάτισμα, η Μουσική δεν είναι το “μια ωραία πεταλούδα”, η Θεατρική Αγωγή δεν είναι απλά σκετσάκια. Είναι διδακτικά αντικείμενα που χρειάζονται γνώσεις και εμπειρία πάνω στη διδακτική των τεχνών και αξίζουν σεβασμού. Μόνο έτσι εξάλλου μπορεί η διδασκαλία τους να συμβάλει στην διαμόρφωση και την καλλιέργεια ενός αισθητικού κριτηρίου, που θα αντιστέκεται στην μαζική κουλτούρα και τα πρότυπα που μέσω αυτής επιβάλλονται. Το να έχει κάποιος κλίση ή προτίμηση σε μία τέχνη σε καμία περίπτωση δεν τον νομιμοποιεί να τη διδάξει.

Πέραν αυτού, στην οικονομική συγκυρία που ζούμε, της διαρκούς φτωχοποίησης της κοινωνίας, είναι σχεδόν αδύνατο για την πλειονότητα των οικογενειών να στείλουν τα παιδιά τους για μαθήματα εκτός σχολείου, με αντίτιμο. Δημιουργείται έτσι άλλη μια πτυχή ταξικού διαχωρισμού, αφενός οι έχοντες οικονομική άνεση μπορούν να έχουν πολύπλευρη μόρφωση , αφετέρου οι μη έχοντες να παραμένουν στα “βασικά και απαραίτητα”. Το υπουργείο με τον “νέο-ενιαίο” τύπο δημοτικού σχολείου και πάλι φτιάχνει σχολεία διαφορετικών ταχυτήτων, αφού τα μαθήματα φαίνεται να υπάρχουν από τη μία στο αναλυτικό πρόγραμμα όλων των σχολείων, αλλά στην ουσία διδάσκονται από εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων μόνο όπου τα λογιστικά τους κριτήρια επιτρέπουν τις προσλήψεις αναπληρωτών εκπαιδευτικών ειδικοτήτων και όπου δεν υπάρχουν πλεονάσματα σε διδακτικές ώρες συναδέλφων δασκάλων.

Δυστυχώς όμως και σε αυτή την περίπτωση, δεν είναι μόνο το υπουργείο, που με βασικό στόχο τις περικοπές και την υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου, και με την αντιμετώπιση των τεχνών ως πάρεργα και είδος πολυτελείας επιβάλλει ένα συντηρητικό, δασκαλοκεντρικό σχολείο, όπως συνέβαινε σε παλιότερες εποχές, με άλλες κοινωνικές και παιδαγωγικές αντιλήψεις. Η συντεχνιακή αντίληψη ότι “το σχολείο είναι ο φυσικός χώρος του δασκάλου” χρησιμοποιήθηκε σαν επιχείρημα και από πολλούς συνδικαλιστές του κλάδου προφανώς με στόχο την προσέλκυση δασκάλων ψηφοφόρων. Εμείς λέμε ότι το σχολείο είναι ο φυσικός χώρος των μαθητών, και πρώτο μας μέλημα (θα έπρεπε να) είναι η ολόπλευρη μόρφωση και εξέλιξή τους. Το δημόσιο σχολείο δεν είναι τσιφλίκι κανενός και οι συντεχνιακές λογικές από τη μία συντάσσονται και εξυπηρετούν τις πολιτικές του υπουργείου και από την άλλη καλλιεργούν την διάσπαση και μπλοκάρουν οποιαδήποτε συλλογική αντίσταση για την υπεράσπιση των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών.

Συνάδελφοι,

Όλα τα παραπάνω μας οδηγούν σ’ ένα και μόνο συμπέρασμα. Ο μόνος δρόμος για να υπερασπιστούμε τους μαθητές μας, την ουσία των μαθημάτων μας και τη δουλειά μας, δεν είναι άλλος από αυτόν της συλλογικής αντίστασης, που μπορεί να προκύψει, όπως όλα δείχνουν, μόνο μέσω της αυτοοργάνωσης. Ξέρουμε ότι δεν είναι εύκολο ως ελαστικά εργαζόμενοι και άνεργοι εκπαιδευτικοί να συσπειρωθούμε και να παλέψουμε για το δημόσιο σχολείο κόντρα στις πολιτικές του υπουργείου- που θα επιβάλλονται όλο και πιο αυταρχικά-, κόντρα στον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό, που μας κρατάει επί χρόνια καθηλωμένους και μας θυμάται μόνο όταν εξυπηρετούμε τα ζητούμενα του ως εκλογική βάση, ως πεδίο ενίσχυσης παραταξιακών συσχετισμών.

Ας μην αναπαράγουμε την αυταπάτη ότι οι κρατικοί μηχανισμοί θα λύσουν το πρόβλημα που μόνο η αγωνιστική στάση και η συμμετοχή σε απεργίες και ακηδεμόνευτους αγώνες μπορεί να επιλύσει. Ουσιαστικά, η αναμονή της δικαίωσης μας από την προσφυγή στο ΣΤΕ τη «Δευτέρα Παρουσία» μίας δικαστικής απόφασης άφησε το υπουργείο, τις διευθύνσεις εκπαίδευσης και τους διευθυντές των σχολικών μονάδων να εφαρμόζουν ανενόχλητοι την πολιτική των απολύσεων και της ελαστικής εργασίας.

Όσο αναθέτουμε την οποιαδήποτε μάχη έχουμε να δώσουμε εντός και εκτός σχολείου σε άλλους, θα καταλήγουμε νικημένοι και ηττοπαθείς. Δεν έχουμε να αποδείξουμε σε κανέναν ότι τα μαθήματά μας και εμείς έχουμε θέση στο δημόσιο σχολείο. Όσο και αν οι εκάστοτε κυβερνώντες επιχειρούν να μας παρουσιάσουν ως περιττούς και “είδος πολυτελείας” επενδύοντας σ’ ένα βολικό για αυτούς, πλήρως ελεγχόμενο και ανελεύθερο σχολείο, τόσο δυναμώνουν τον αγώνα μας να κρατήσουμε τα μαθήματα μας μέσα στο δημόσιο σχολείο και να παλέψουμε για τους μαθητές μας και για εμάς.

Χωρίς αυταπάτες για τις δυσκολίες που έχουμε να αντιμετωπίσουμε σε μία εποχή που ο κόσμος της εργασίας δέχεται και πάλι βάναυση επίθεση με τα εργατικά δικαιώματα να τσακίζονται καθημερινά, οφείλουμε να παλέψουμε στο πλευρό κάθε άνεργου, κάθε καταπιεσμένου και αποκλεισμένου. Ο καθένας μας – και όλοι μαζί – έχουμε μερίδιο ευθύνης για όλα τα παραπάνω, αφού η αδιαφορία, η παραίτηση, οι αυταπάτες και η λογική της ανάθεσης και του παρτακισμού φαίνεται να κυριαρχούν στην μεγάλη μάζα των εργαζόμενων εκπαιδευτικών.

Το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα θα αρχίσουν να υλοποιούνται και πάλι όλα αυτά που μεθοδεύουν σε ό,τι αφορά την εξαφάνιση των κενών, τις β αναθέσεις κατά τον εκπαιδευτικό προγραμματισμό που το υπουργείο φέτος επιβάλλει να γίνει νωρίτερα, την εφαρμογή της αυτοαξιολόγησης κτλ. Αν μείνουμε απαθείς και περιμένουμε τις ανακοινώσεις του υπουργείου για τους πίνακες αναπληρωτών, τις αιτήσεις και πιστέψουμε στα επικοινωνιακά τους παιχνίδια για δήθεν προσλήψεις και στα ολιγοθέσια δημοτικά σχολεία, ο Σεπτέμβρης θα μας βρει πιο αδύναμους και αιφνιδιασμένους από ποτέ.

Συμμετέχουμε σε κάθε συλλογική διαδικασία που δεν καπελώνεται από κόμματα και παρατάξεις

Απαιτούμε πραγματική αποτύπωση και κάλυψη όλων των κενών για όλες τις ειδικότητες και οργανωνόμαστε για να παρέμβουμε όπου τυχόν τα κενά εκμηδενίζονται (περιφερειακές διευθύνσεις εκπαίδευσης/διευθύνσεις Π.Ε και Δ.Ε)

Ανοίγουμε την κουβέντα σε συνελεύσεις για σωματεία βάσης με οριζόντια δομή οργάνωσης, που δεν θα αποκλείουν κανέναν εργαζόμενο και στις αποφάσεις τους θα έχουν λόγο όλοι

Υπερασπιζόμαστε το δημόσιο δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά χωρίς κανέναν αποκλεισμό

Απόσυρση όλων των αντιεκπαιδευτικών υπουργικών αποφάσεων (“ενιαίος” τύπος ολoήμερου δημοτικού σχολείου/ΕΑΕ)

Καμία ανάθεση σε μαθήματα ειδικοτήτων

Καμία συμπλήρωση ωραρίου στην ΕΑΕ από μόνιμους μη ειδικούς παιδαγωγούς

Καμία αύξηση διδακτικού ωραρίου/επαναφορά του διδακτικού ωραρίου στη Δ.Ε

Μείωση μαθητών ανά τάξη

Μόνιμη και σταθερή δουλειά – Μόνιμοι διορισμοί για όλους

Συνέλευση Πέμπτη 15/6-17:00

στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ

(Ρήγα Παλαμήδη 2, Ψυρρή)

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΩΝ Π.Ε/Δ.E

anapleid@gmail.com