Ποιος και γιατί φοβήθηκε την κατάληψη στη ΔΟΕ (27/5) από αναπληρωτές εκπαιδευτικούς

Πώς ο συντονισμός μετατράπηκε σε «μαγαζάκι» παρατάξεων.

Τον Νοέμβριο του 15 και μετά από μαζική συγκέντρωση διαμαρτυρίας που εξελίχθηκε σε πολύωρη κατάληψη αμφιθεάτρου του Υπουργείου Παιδείας, (επανα)συγκροτήθηκε από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς που έλαβαν μέρος στις κινητοποιήσεις και από αλληλέγγυους το Συντονιστικό Αναπληρωτών – Αδιόριστων Εκπαιδευτικών με σκοπό να προασπιστεί τα εργασιακά δικαιώματα των ελαστικά εργαζόμενων εκπαιδευτικών, το δημόσιο σχολείο, τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του, τους μαθητές. Κοινός τόπος από τις πρώτες συνελεύσεις υπήρξε η διατήρηση του ανεξάρτητου τρόπου λειτουργίας του Συντονιστικού, ασχέτως της πολιτικής ή μη ένταξης των μελών του σε σχήματα/ παρατάξεις/κομματικούς μηχανισμούς. Οι μνημονιακές πολιτικές τσάκισαν ακόμα παραπάνω το δημόσιο σχολείο μέσα στην τρέχουσα σχολική χρονιά, με επιπλέον περικοπές/επιχειρούμενες αλλαγές στο πλαίσιο πρόσληψης, με την κατάργηση χιλιάδων θέσεων εργασίας ανθρώπων που παραμένουν αδιόριστοι και εργάζονται (όταν και αν) σε καθεστώς αναπλήρωσης εξαιτίας ξεκάθαρων πολιτικών επιλογών των κυβερνήσεων των τελευταίων ετών. Οι ζυμώσεις που γίνονταν κατά τις συνελεύσεις και τις κινητοποιήσεις στις οποίες καλούσε ή συμμετείχε το Συντονιστικό, συνέτειναν στην διαμόρφωση ενός αγωνιστικού πλαισίου δράσης με έντονη αναφορά σε ενωτικά χαρακτηριστικά, κόντρα σε συντεχνιακά υποκινούμενες ομάδες, σε πελατειακές εξαρτήσεις, κόντρα σε όλη την πολυδιάσπαση που λειτούργησε τόσα χρόνια απόλυτα καθηλωτικά για το εκπαιδευτικό κίνημα. Σε πείσμα ακόμα και της μη μαζικής συμμετοχής σε πολλές χρονικές φάσεις, μείναμε πιστοί στο παραπάνω ιδεολογικό πλαίσιο φθάνοντας στο κρίσιμο σημείο της ανακοίνωσης χιλιάδων απολύσεων αναπληρωτών εκπαιδευτικών για την επόμενη σχολική χρονιά 2016-2017, που ήρθε να επιβεβαιώσει την περαιτέρω υποχρηματοδότηση και υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου (καταργήσεις νηπιαγωγείων/ολοήμερου δημοτικού σχολείου/μαθημάτων και αντίστοιχων ειδικοτήτων/ σχολείο της περιφέρειας/του δήμου κτλ).

Η ανάγκη για κλιμάκωση των κινητοποιήσεων θεωρήθηκε επιτακτική και συναποφασίστηκε σε όλες τις τελευταίες γενικές συνελεύσεις του Συντονιστικού. Προς την κατεύθυνση αυτή κινήθηκε και η τελευταία γενική συνέλευση (19/5). Σε συνέχεια συζητήσεων που επανειλημμένα είχαν γίνει, αποφασίστηκε ομόφωνα και παμψηφεί ότι σε αυτή τη φάση έπρεπε να εγκαλέσουμε το συνδικαλιστικό όργανο (ΔΟΕ), κάνοντας κατάληψη στα γραφεία του, για την αδράνεια του στο κομμάτι των απεργιακών κινητοποιήσεων αλλά και για τη στάση του κατά την συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Παιδείας (13/5) όταν συντάχθηκε με την εντολή της πολιτικής ηγεσίας και δεν επέτρεψε την παρουσία αναπληρωτών εκπαιδευτικών στη συζήτηση με τις ομοσπονδίες (ΟΛΜΕ/ΔΟΕ). Στην συγκεκριμένη τελευταία συνέλευση (19/5) μάλιστα συμμετείχαν και δύο μέλη από το Δ.Σ της ΔΟΕ που κατά τις δηλώσεις τους ήρθαν αυτοβούλως (βασιζόμενοι προφανώς στο ανοιχτό κάλεσμα) ως εκπαιδευτικοί και όχι ως εκπρόσωποι της ΔΟΕ. Οι τοποθετήσεις τους σε πολλά σημεία υπήρξαν ξεκάθαρα διασπαστικές και σε πλήρη αντίθεση με το πλαίσιο του Συντονιστικού. Συγκεκριμένα, όταν τέθηκε ανάμεσα σε άλλα και το ζήτημα του αφανισμού χιλιάδων εκπαιδευτικών ειδικοτήτων, που επιτυγχάνεται και μέσω της ανάθεσης των αντίστοιχων μαθημάτων, οι απαντήσεις τους ήταν εξαιρετικά ασαφείς. Μετά από πίεση ξεκαθαρίστηκε ότι προφανώς η συγκεκριμένη θέση δεν απηχεί σε καμία περίπτωση τις θέσεις του Συντονιστικού όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί ρητά ή άρρητα καθ’ όλο το διάστημα της ύπαρξής του. Εντύπωση προκάλεσε επίσης ότι και ως προς το αίτημα του Συντονιστικού για απεργιακή κλιμάκωση δεν φάνηκε να υπάρχει «στήριξη» από τα συγκεκριμένα μέλη της ομοσπονδίας.

Η απόφαση για κατάληψη στα γραφεία της ΔΟΕ και η οργάνωση της δεν άφησε πολλά περιθώρια κουβέντας γύρω από τις θέσεις των μελών του Δ.Σ της ΔΟΕ που ξένισαν την πλειοψηφία των συμμετεχόντων στην διάρκεια της συνέλευσης. Στις αποφάσεις της συνέλευσης εντάχθηκε επίσης (βλ. Ανακοίνωση 19/5) και η παρέμβαση (και πριν από την κατάληψη) στην συνεδρίαση του Δ.Σ της ΔΟΕ, όταν θα μαθαίναμε (και συγκεκριμένα μέλη δεσμεύτηκαν να γνωστοποιήσουν όταν θα λάβουν γνώση) ότι θα πραγματοποιούνταν.

Από εκεί και πέρα φτάνουμε στην ημέρα της κατάληψης (27/5) , η οποία για ευνόητους λόγους είχε ανακοινωθεί ως συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Το συμπεφωνημένο πλαίσιο βέβαια και όλη η προετοιμασία/οργάνωση (με μία περίεργη κωλυσιεργία) μέχρι και την τελευταία στιγμή κινούνταν ξεκάθαρα στο πλαίσιο της κατάληψης. Τα προβλήματα εσωτερικής λειτουργίας του Συντονιστικού που είχαν ήδη παρουσιαστεί και οι μυστήριες καθυστερήσεις και ενστάσεις ως προς το προπαγανδιστικό υλικό δεν μας είχαν δυστυχώς ψυλλιάσει αρκετά για αυτό που ακολούθησε: Το σπάσιμο της κατάληψης με άμεση παραβίαση της απόφασης της Γενικής Συνέλευσης. Συγκεκριμένα, μέλη του Συντονιστικού δεν ανάφεραν ποτέ την κατάληψη στην τοποθέτησή τους κι εντέχνως μετέτρεψαν την διαδικασία σε νέα συνέλευση, χωρίς μάλιστα να αφήνουν (με ψευτοτσαμπουκάδες και δήθεν ενστάσεις) να προχωρήσει η εκ νέου ψηφοφορία. Οι πρακτικές σπασίματος σαν να έρχονταν από έξω ή άνωθεν, με απανωτά μυστικά τηλεφωνήματα σε κλειστά δωμάτια/ μυστικοπαθείς συνομιλίες στους διαδρόμους/ διαστρέβλωση της απόφασης της γενικής συνέλευσης, θέτοντας κριτήρια μαζικότητας που ποτέ εκ των προτέρων δεν είχαν τεθεί (Σημείωση: ο κόσμος ήταν πολύ περισσότερος από κάθε άλλη μάζωξη/διαμαρτυρία του Συντονιστικού των τελευταίων μηνών). Εκφυλίστηκε σκόπιμα η διαδικασία, και φτάσανε στο σημείο (μετά από επιμονή άλλων μελών στην απόφαση για κατάληψη και ενώ οι συμμετέχοντες ξαναψήφισαν υπέρ) να υπερψηφίσουν (για δεύτερη φορά) και μετά από νέες «επικοινωνίες» ,να δηλώσουν ότι δεν θα στηρίξουν τελικά λόγω πολιτικών διαφωνιών! (που τις θυμήθηκαν και αφού είχαν ήδη δύο φορές υπερψηφίσει και αφού έπαιζαν ήδη το βρώμικο παιχνίδι του σπασίματος εκ των έσω ). Η παρωδία αυτή -όπως ήταν αναμενόμενο- εξόργισε πολύ κόσμο που αποχώρησε (λόγω και της καθυστέρησης) χωρίς να έχει καταλάβει ακριβώς τι συμβαίνει. Τα μέλη όμως που και στην τελευταία συνέλευση είχαμε υπερψηφίσει την κατάληψη και είχαμε συμβάλει στο οργανωτικό κομμάτι, δεν παρακολουθήσαμε απλά μία παρωδία αλλά ένα ξεπούλημα, ένα άδειασμα στο όνομα μικροπαραταξιακών συμφερόντων και επιδιώξεων.

• Ποιοι και από πότε αποφάσισαν να λειτουργούν ως πιόνια και πότε ζήτησαν την συναίνεση των υπολοίπων ως προς την ευθυγράμμιση με τον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό;

• Γιατί αλήθεια δεν ενημερωθήκαμε ποτέ (από τα μέλη που είχαν δεσμευτεί ότι θα το πράξουν) για το Δ.Σ της ΔΟΕ που πραγματοποιήθηκε τελικά την Τετάρτη όπως μάθαμε στη διάρκεια της συνέλευσης από μέλος του Δ.Σ της ομοσπονδίας (!);

• Γιατί μία κατάληψη η οποία είχε οριστεί ως μία ακόμα κινητοποίηση -στο πλαίσιο της κλιμάκωσης βάσει των εξελίξεων- είχε τέτοια πολεμική; Και την ίδια ώρα που την υποβάθμιζαν ως προς την πολιτική της στόχευση και «επιτυχία(!)», την ίδια ώρα λυσσαλέα επιδίωκαν να την σπάσουν με πολιτικές πρακτικές προβοκατόρικες που παραπέμπουν σε χώρους με τους οποίους ποτέ δεν θελήσαμε να συνδεθούμε;

Επειδή προφανώς τα παραπάνω ερωτήματα από την στιγμή που διατυπώνονται ούτε απάντηση χρειάζονται, ούτε και η όποια απόπειρα να απαντηθούν μπορεί να λειάνει τα όσα συνέβησαν και τις προθέσεις πίσω από αυτά, οφείλουμε να καταστήσουμε σαφές ότι ο συντονισμός αγώνα στον οποίο είχαμε πιστέψει και συμφωνήσει υπονομεύεται πλέον ξεκάθαρα, με μέσα και μεθοδεύσεις που δεν μας επιτρέπουν τίποτα άλλο παρά μόνο:

• την αυτονόητη αποχή αρχικά,

• την ενημέρωση των υπολοίπων μελών και

• την έμπρακτη καταδίκη συγκεκριμένων πολιτικών κατευθύνσεων που:

• εκφυλίζουν οποιαδήποτε απόπειρα αυτοοργάνωσης,

• εξυπηρετούν πολιτικάντικα μαγαζάκια,

• ταυτίζονται εντέλει με την πολιτική εξουσία επιχειρώντας να περιορίσουν τον αγώνα και τις κινητοποιήσεις σε συνθηματολογικά τσιτάτα, την ίδια ώρα που υπονομεύουν ξεκάθαρα ό,τι δεν μπορούν να ελέγξουν.

Αυτονόητο ότι θα συνεχίσουμε να συμπορευόμαστε με όλον τον κόσμο της εργασίας που μάχεται πραγματικά και στο κομμάτι της εκπαίδευσης, με τους άνεργους συναδέλφους μας, τους μαθητές αλλά και ολόκληρη την κοινωνία, κόντρα σε όσους μας κλέβουν τη ζωή.

ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΓΡΑΜΜΗ

ΔΕΝ ΠΕΙΘΑΡΧΟΥΜΕ